Het huizentekort is extreem aan het worden en onze jeugd woont noodgedwongen bij hun ouders. Dus snel en veel bouwen is het devies, maar dan komt die stikstof dreiging. De regering probeert een compromis waarbij de woningbouw doorgaat en de stikstof redelijk beteugelt wordt, maar je kunt geen ijzer met handen breken.
En dan komen de groene partijen die via de rechter de woningbouw voor onze kinderen verbieden, omdat ze de stikstof belangrijker vinden. Dat vind ik principieel onjuist en ik voel mij echt gechanteerd. Principieel omdat zulke moeilijke compromissen met heel verschillende belangen echt bij de politiek thuishoort.
Maar die politiek heeft -met de beste bedoelingen- een verdrag gesloten waarvan ze de consequenties niet goed overzag. En nu worden we via de rechter met datzelfde verdrag gechanteerd. Geen politiek gedragen compromis, maar eenzijdig gekozen voor de stikstof.
En chantage moeten we nooit accepteren! En er is een uitweg uit deze uitzichtloze situatie, maar die is aan de politiek. En bij chantage mogen we zware middelen gebruiken. Dat is het achterliggende verdrag opzeggen en opnieuw onderhandelen. Ja, dat is een zwaar middel en mag alleen via de politiek, maar anders komen we hier niet uit en zitten onze kinderen over 10 jaar nog steeds bij hun ouders.
Ja er zullen partijen steigeren en dit luidruchtig bestrijden, maar zulke keuze maken is niet aan hen maar aan de politiek.