Met enige regelmaat, zeker rond de verkiezingen, komt de suggestie langs om kernenergie (via splitsing) te gebruiken als lage CO2 uitstotende energievoorziening.
Die vorm van kernenergie zal ons echter niet kunnen helpen in de energieprestatie.
Als je kijkt naar de centrales die nu echt in aanbouw zijn in Europa, dan is duidelijk dat het bouwen van een nucleaire centrale duur is en lang duurt.
Altijd veel duurder en langer dan geschat.
In Finland wordt aan de Olkiluoto 3 gebouwd.
Daarmee is mee begonnen in 2005, deze zou in 2010 online gaan en € 3 miljard kosten.
Dat is intussen niet eerder dan Q2 2022, en al tegen de € 12 miljard, waarbij het Franse bedrijf dat het bouwt min of meer genationaliseerd is omdat het anders failliet was gegaan.
In Frankrijk gaat voor Flamanville 3 net zo'n verhaal op.
In 2006 mee begonnen, zou in 2012 online komen en € 3,3 miljard kosten.
Ook gebouwd door een min of meer Frans genationaliseerd bedrijf.
Dat is intussen niet eerder dan eind 2023 en ca € 20 miljard geworden.
Dus zelfs als direct na de formatie de overheid besluit om te gaan beginnen aan het proces
en de vele miljarden extra kosten op zich te nemen, dan nog zal het waarschijnlijk een 25 jaar duren voordat een centrale ‘online’ komt.
Dan is het dus al bijna 2050, het moment waar we niet moeten gaan beginnen met omschakelen, maar liefst al een tijdje klaar moeten zijn.
Het financiële plaatje maakt het ook een vrij hopeloze zaak.
Zo zijn in de UK de afgelopen jaren meerdere projecten stop gezet,
met miljarden aan afschrijving, omdat de commerciële partijen liever hun verlies namen dan nog veel meer geld er in te verliezen.
Dat zou de overheid dus allemaal op zich moeten nemen.
Een vrij dure keuze met niet heel erg veel garanties op slagen.
Een bijkomend probleem is dat de capaciteit die wel wordt gebouwd ook nog niet eens voldoende is om de bestaande capaciteit te vervangen.
In de UK gaan tot 2030 bijvoorbeeld 6 van de 7 centrales offline.
De plannen om die te vervangen zijn zoals gezegd grotendeels geschrapt, met alleen nog een plan in concept fase dat door de regering wordt gesteund om de enorme energie problemen die op hen af komen mogelijk het hoofd te kunnen bieden.
In Slovakije wordt gebouwd, maar ook die zijn vooral ter vervanging van centrales die uit zijn gezet omdat ze niet veilig genoeg werden beschouwd.
Nog een ander voorbeeld is Doel in België die ook staat te kraken en piepen en is bijna vaker offline is dan online vanwege veiligheidsissues.
Dus zelfs als je aan alle andere uitdagingen rond kernsplitsing voorbij gaat,
zal deze techniek geen (extra) bijdrage kunnen leveren in de energietransitie.
Kernfusie daarentegen zou al onze energie vraagstukken oplossen.
Helaas blijft dat, net zoals grafeen accu’s (nog) steeds iets van de toekomst.
Anne.
(ik had dit stukje eerder op een verkeerd subforum gezet waardoor het niet goed zichtbaar was)
Beste @Aart. In mijn beleving speelt de door jou aangehaalde context voor onze huidige problematiek geen echt relevante rol.
Onze infrastructuur loopt vast op het gebrek aan beschikbaarheid van energie op de gewenste plaats en het gewenste tijdstip. De middellange en lange termijn oplossingen zullen “lokaal” een effectieve bijdrage moeten kunnen leveren en dus een "decentraal” karakter moeten hebben.
Windparken op zee geven geen onmiddelllijke aansluitcapaciteit in het oosten van het land en een “Zonnepolderpark” help een energieslurpend datacenter in de winter niet veel verder.
We moeten terug naar de succesfactoren van de industriële revolutie van het begin van de vorige eeuw waarin bedrijven fundamenteel hun eigen energie opwekten (het” ketelhuis”).
De snelle oplossing ligt in kleinere bedrijfscentrales met een regelbare eigen energie produktie. Zonder dat blijven we vastlopen op onvoldoende transportcapaciteit van elektrische en van decentrale energie opslag in batterijen.
Na de “molen” en de “stoomketel” is de “bedrijfskerncentrale” aan de beurt, pas dan is er weer sprake van een werkelijke doorbraak.
Beste @Aart. In mijn beleving speelt de door jou aangehaalde context voor onze huidige problematiek geen echt relevante rol.
...
De snelle oplossing ligt in kleinere bedrijfscentrales met een regelbare eigen energie produktie. Zonder dat blijven we vastlopen op onvoldoende transportcapaciteit van elektrische en van decentrale energie opslag in batterijen.
Na de “molen” en de “stoomketel” is de “bedrijfskerncentrale” aan de beurt, pas dan is er weer sprake van een werkelijke doorbraak.
@jvdleeuw Bedankt voor je nuttige bijdrage.
De oplossing is een optimale combinatie van puzzelstukjes (zon – wind – opslag – kernenergie – transport). En kernenergie is zeker geen oplossing voor alles, maar een nuttig en onmisbaar puzzelstukje. Omdat puzzelstukjes continue ontwikkelen verandert de optimale combinatie in de tijd.
Beginnen met een "bedrijfskerncentrale" is prima, maar voor vergroening van industrie heb je een centrale met hoge temperaturen nodig. Zie bijvoorbeeld:
https://world-nuclear.org/information-library/non-power-nuclear-applications/industry/nuclear-process-heat-for-industry
Dit is een grote stap vooruit in China:
https://tw.nl/s-werelds-eerste-thoriumreactor-die-echt-werkt-is-een-feit-genereert-schone-energie-in-hartje-gobiwoestijn/
Deze Chinese centrale draait al twee jaar, maar het tijdens productie vervangen van splijtstof is nieuw en belangrijk. Deze centrales hoeven dus nooit uit om splijtstof te vervangen.
Al veel eerder draaide een gasgekoelde Chinese centrales productie, maar die zijn eenvoudiger te realiseren.
Er zijn twee soorten centrales en dat is belangrijk:
- Klassieke watergekoelde centrales, hoge druk en lagere temperatuur.
Moeten altijd geforceerd gekoeld worden wat een veiligheidsrisico is.
En ze verbranden 2% van de brandstof, de rest is langdurig op te slaan afval. - Nieuwe gas of zout gekoelde centrales met lage druk en hoge temperatuur.
Als de koeling wegvalt dan stopt de reactie, daarom zijn deze inherent veilig.
En ze verbranden 97% van de brandstof en de kleine rest moet je 300 jaar bewaren.
Lage druk en hoge temperatuur is veel makkelijker dan omgekeerd (bv geen hoge druk vat nodig). En geen waterkoeling, dus je kunt ze overal plaatsen.
Een extra voordeel van zout is dat je daarin de warmte kunt opslaan en daarmee kun je de output van zo een centrale regelen.
Een ander groot voordeel van hoge temperatuur centrales is dat je ze kunt gebruiken om industrie te vergroenen.
De uitvoering is tegenwoordig SMR Small Modular Reactor die je in de fabriek in serie kunt bouwen. En de realisatie kost in Japan en in China 6 jaar! Dat komt omdat ze de regelgeving gelijk met de centrales ontwikkelen.
Het afval van oude en nieuwe centrales kun je verbranden in een snelle neutronen centrale en daarmee is het afvalprobleem nagenoeg opgelost.
Wat is nu het grote probleem? Tegenstanders halen alles over een kam, maar de risico's zitten alleen bij watergekoelde centrales met hoge druk vat. Die watergekoelde centrales moet je volgens mij gewoon sluiten en vervangen door veilige gas/zout gekoelde centrales.
Wat is China aan het doen? Ze bouwen nog aantallen kolengestookte centrales. Later wordt daarvan het kolenstook gedeelte vervangen door een SMR gas/zout gekoelde centrale. Dan kun je dus de generator en de aansluiting op het transport net hergebruiken! Heel slimme aanpak.
China is echt leidend bij de SMR gas/zout gekoelde centrales (noemt men generatie 4) EN bij het implementeren van heel geavanceerde transportnetwerken.
Als je hier snel verder mee wilt, dan moet je een aantal SMR centrales in China kopen.
(Net als bij zonnepanelen en accu's leidt China hier).
@Aart Deze proefreactor is een testreactor. Er is geen stoomturbine en generator aan gekoppeld. Produceert alleen nog maar 2 MW aan warmte. Als test.
@Aart Deze proefreactor is een testreactor. Er is geen stoomturbine en generator aan gekoppeld. Produceert alleen nog maar 2 MW aan warmte. Als test.
De planning is dat China tegen 2030 in hoog tempo het stookgedeelte van kolencentrales vervangt door de SMR centrales. In de Chinese projecten lopen zij continue voor op de planning.
Het is onderdeel van een heel groot project met grote innovaties in het transportnetwerk en het opzetten van nieuwe centrales (stook/kern, productieturbine en transportaansluiting).
In eerste instantie worden gasgekoelde SMR centrales ingezet en de eerste draait al jaren proef. Dat omdat een gasgekoelde centrale eenvoudiger is dan een zout gekoelde. Maar een zout gekoelde heeft voordelen, daarom wordt die ook ontwikkeld. Een belangrijk topic bij een zout gekoelde centrale is het tijdens productie vervangen van de splijtstof en daar heeft men dus een grote stap gemaakt.
Een andere ontwikkeling is de snelle reactor waarmee je oude en nieuw afval kunt verbranden. Deze is complexer en kost daarom meer tijd. Maar heeft de potentie om het afvalprobleem op te lossen.
Een vernietigend oordeel over de MER's (Milieueffect Rapportages):
Volgens de onafhankelijke commissie die milieueffectrapportages controleert, zijn de milieugevolgen van de opslag van kernafval „niet of nauwelijks onderzocht, uitgediept, onderbouwd en deels onjuist”.
Waaraan ligt dit? is natuurlijk de vraag. (aan een sterke lobby op de achtergrond misschien?)
Een vernietigend oordeel over de MER's (Milieueffect Rapportages):
Volgens de onafhankelijke commissie die milieueffectrapportages controleert, zijn de milieugevolgen van de opslag van kernafval „niet of nauwelijks onderzocht, uitgediept, onderbouwd en deels onjuist”.
Waaraan ligt dit? is natuurlijk de vraag. (aan een sterke lobby op de achtergrond misschien?)
Dit geldt voor de klassieke watergekoelde (hoge druk en lage temperatuur) centrales.
Ze zijn inherent instabiel en hebben afval dat extreem lang bewaard moet worden.
Zoals eerder vermeld moet je die watergekoelde centrales gewoon sluiten.
Maar herinner dat de gas of zoutgekoelde (lage druk en hoge temperatuur) centrales een heel ander verhaal zijn.
Deze zijn inherent veilig en het afval hoef maar 300 jaar bewaard te worden.
Voor beide afvalsoorten geldt dat je ze kunt hergebruiken als brandstof en daarmee is het afvalprobleem grotendeels opgelost.
Eerder is vermeld dat je bij de energietransitie meerdere puzzelstukjes (zon – wind – opslag – kernenergie – transport) optimaal moet combineren.
En omdat de puzzelstukjes nog steeds verder ontwikkeld worden, is dat een ingewikkelde operatie.
Idealiter zou je alle energie behoeftes willen invullen met zon en wind, maar je hebt een continue leverantie van energie nodig.
Een minder bekend bijkomend facet is de noodzaak van een behoorlijke snel inzetbare buffercapaciteit. Dit is uiterst belangrijk want zonder die buffer krijg je instabiliteiten die bij problemen in het netwerk voor langdurige stroomuitval kunnen zorgen.
Voor die snel inzetbare buffercapaciteit heb je verschillende opties:
- Houd de klassieke gascentrales nog langere tijd in reserve. Dit heeft de voorkeur van inhoudelijk experts.
- Gebruik accu's als buffer. Dit is nog nauwelijks realistisch omdat je die grootschalig en langer wilt kunnen inzetten.
- Gebruik centrales op waterstof. Op termijn wordt dit mogelijk en van de betere opties.
- Gebruik kleine gas of zou gekoelde SMR centrales verspreid in het netwerk. Deze kun je ook inzetten om efficiënt waterstof te maken vanwege de beschikbare hoge temperatuur.
- Gebruik zout als warmteopslag bijvoorbeeld in combinatie met de SMR centrales. Dit is in Europa al in bedrijf bij zonne-centrales.
De beste oplossing is een combinatie van bovenstaande opties (puzzelstukjes).
@Aart U valt in herhaling. De zoutgekoelde en de zeer hoog temperatuurreactoren zijn alleen nog maar in ontwikkeling. Getuigen ook onderstaand artikel (let niet, of juist wel op de foto, van een ‘SMR’ reactor. Is namelijk een waterturbine. Want Telegraaf. Kan ook geen kernreactor zijn want de twee monteurs hebben geen beschermende kleding)
En als zoutgekoelde reactoren ontwikkeld en dus gebouwd kunnen worden is dat een reden om nu dus geen reactoren te bouwen die bij oplevering al technisch verouderd zijn.
VDL Groep werkt met techbedrijven aan eigen kernreactor met gesmolten zout | Financieel | Telegraaf.nl
(Hier gaat Thorizon dus niet werken aan de ontwikkeling van een thorium reactor maar aan een uraniumreactor die gekoeld zou moeten worden met gesmolten zout).
