Skip to main content

Het huizentekort is extreem aan het worden en onze jeugd woont noodgedwongen bij hun ouders. Dus snel en veel bouwen is het devies, maar dan komt die stikstof dreiging. De regering probeert een compromis waarbij de woningbouw doorgaat en de stikstof redelijk beteugelt wordt, maar je kunt geen ijzer met handen breken.

En dan komen de groene partijen die via de rechter de woningbouw voor onze kinderen verbieden, omdat ze de stikstof belangrijker vinden. Dat vind ik principieel onjuist en ik voel mij echt gechanteerd. Principieel omdat zulke moeilijke compromissen met heel verschillende belangen echt bij de politiek thuishoort.

Maar die politiek heeft -met de beste bedoelingen- een verdrag gesloten waarvan ze de consequenties niet goed overzag. En nu worden we via de rechter met datzelfde verdrag gechanteerd. Geen politiek gedragen compromis, maar eenzijdig gekozen voor de stikstof.

En chantage moeten we nooit accepteren! En er is een uitweg uit deze uitzichtloze situatie, maar die is aan de politiek. En bij chantage mogen we zware middelen gebruiken. Dat is het achterliggende verdrag opzeggen en opnieuw onderhandelen. Ja, dat is een zwaar middel en mag alleen via de politiek, maar anders komen we hier niet uit en zitten onze kinderen over 10 jaar nog steeds bij hun ouders.

Ja er zullen partijen steigeren en dit luidruchtig bestrijden, maar zulke keuze maken is niet aan hen maar aan de politiek.

Het huizentekort is extreem aan het worden en onze jeugd woont noodgedwongen bij hun ouders. Dus snel en veel bouwen is het devies, maar dan komt die stikstof dreiging.

Ik begrijp de frustratie en zie ook het probleem. Maar ik wil hier wel een paar kanttekeningen bij plaatsen.

Wanneer en waardoor is er sprake van “noodgedwongen bij ouders wonen”?
Begin jaren '70 ben ik ook pas op 29 jareige leeftijd in een eigen woning gaan wonen. De reden? Ten eerste werkte ik toen pas 10 jaar en had dus een te laag salaris om een woning te kunnen betalen (huur of koop). Ten tweede was er voor mijn portemonnee geen betaalbare woning.
Het was toen dus niet veel anders dan nu. Begin je pas met werken verwacht dan niet dat je “zomaar” en woning kan huren of kopen. Dat is van alle tijden.

“Snel en veel bouwen”?
Waar gaan we veel bouwen? In de grote steden is het zo langzamerhand al onleefbaar. Op het platte land, waar ons eten vandaan komt of de laatste natuurgebieden van Nederland zijn? En waar wil “de jeugd” wonen? Verder “stikken” we al in de stikstof, dus er komt door bouwen geen stikstofdreiging maar die is er al jaren. En als ik de nieuwsberichten zie is het veelal de “jeugd” die zich hard maakt voor een beter milieu en anderen verwijt het milieu te verpesten. Kijk maar eens naar demonstraties, wat daar meeloopt.

Maar er moet wel iets gebeuren, daar ben ik het helemaal mee eens. Maar als we nu eens met z'n allen, om een voorbeeld te geven, minder vlees eten, minder en minder hard autorijden, minder hebbedingetjes kopen omdat het zo leuk is, minder energie verbruiken, alleen producten van het seizoen eten en niet uit de kassen, enz  enz.
De mensheid heeft de problemen veroorzaakt maar is ook de enige die die kan “herstellen” (voor zover dat (nog) mogelijk is).
En ja, iedereen wil een huisje, boompje, beestje.
Maar de oplossing? Ik weet het niet. Misschien anders bouwen? We zijn wel het dichtst bevolkte LAND ter wereld. En nog veel meer woningen erbij?


Iemand via de rechter houden aan de wet is chantage?
Dat lijkt me op zijn zachts gezegd wel heel erg kort door de bocht.

Het zijn niet de partijen die procederen die iets belangrijker vinden,
zij kunnen echt alleen maar gebruik maken van de wet die door de politiek is vastgesteld.

En ja, het staat ‘de politiek’ vrij om elk verdrag op te zeggen.
Of dat een goed idee is zal een ieder zo zijn eigen mening over hebben :)
Want stikstof is bijvoorbeeld vooral ook een probleem voor onze kinderen. Dus dat negeren zou wel eens wat te kortzichtig kunnen zijn.
Ik gok dan ook dat daar niet zo makkelijk een meerderheid voor te vinden is.

Anne.


Die discussie er er geweest en de wetten zijn de uitkomst daarvan?

Die processen heten de rechtsstaat.
Daar omheen willen werken omdat je het niet eens bent met de uitkomst lijkt me niet zo’n goed idee. Ook de politiek mag je houden aan de regels wetten die ze zelf hebben opgesteld.

Er wordt niet ‘eenzijdig gekozen voor stikstof’,
dan zouden bijvoorbeeld alle brandstof motoren en industrie morgen verboden worden.
En stikstof en huizen voor jongeren zijn geen tegenstelling, jongeren - en ook anderen - hebben zowel huizen als een goed stikstof beleid nodig.

Kortom: er valt nog heel wat aan te merken op de geponeerde stellingen.

Anne.


Ik vind ook dat de stikstof(problematiek) beter bij het aardgas uit het buitenland kan worden gemengd, 2 problemen in een keer opgelost😂.

Trouwens, ik vraag me af welke partijen een (nieuw) compromis moeten onderhandelen en wat de randvoorwaarden zijn?


Waar gaan we veel bouwen?

Niet alle plekken in de steden volbouwen! Dat is nu het beleid en moet zo snel mogelijk veranderen. In de stad moet meer groen komen en plekken die leegkomen moeten we niet volbouwen maar voor een groot deel in groen transformeren. Dus moeten we bouwen aan de rand van de stad en dorp. De landbouw moet minder, dus daar is ook vrijkomende ruimte.

Waarom? Vanwege de klimaatverandering. Groen zorgt voor waterafvoer en -nog belangrijker- voor verkoeling in de steden en dorpen. Als we in 2050 de energietransitie gedaan hebben, dan is er nog steeds een verstoord klimaat. De reden is de opwarming van de oceanen die heel veel jaren nodig heeft om weer af te koelen. De energietransitie zorgt dat het verstoorde klimaat niet erger wordt, maar we houden het extreme weer.


Eenzijdig kiezen voor stikstof is niet juist. Als je dat zou doen dan krijgen we nog een extra rem op de woningbouw. En onze kinderen hebben die woningen nodig nu en in de toekomst.

Wat dan wel? De politiek moet dit regelen zoals bij alle problemen waar de maatschappij verdeeld is. Maar nu wordt het gras voor hun voeten weggemaaid met allerlei processen. Dat mag niet gebeuren want dan komen we met de woningruimte van de regen in de drup. De politiek moet wel de ruimte krijgen voor een compromis. En als ze daarvoor zware middelen moet inzetten dan is dat hun goed recht. Maar ik heb liever een goede maatschappelijke discussie waar alle belangen meewegen.


De politiek is keuzes maken en regels stellen. Ja de regering moet zich aan de regels houden. Maar het is aan de politiek om die regels aan te passen bij voortschrijdend inzicht. Ook dat is de rechtstaat.
Dat we woningen kunnen bouwen voor de kinderen EN op korte termijn de stikstof aanpassen is wensdenken. Nu al staan woningprojecten in de wacht vanwege die dreiging.
We kunnen niet alles tegelijk en dan is het aan de politiek om keuzes te maken. Dan kies ik voor woningen voor onze kinderen en dat communiceer ik naar de politiek toe. Ja, in dit geval kost dat meer werk, maar hierboven wordt uitgelegd dat het wel mogelijk is.
Voor mijn kinderen is verbeterde natuur zonder woningen een schrikbeeld. Soms denk ik dat die stikstof actievoerders zelf al lang in een woning zitten.


Het enige dat helpt is bouwen. Eerst voor studenten in de universiteitssteden. Stel je eens voor als er in korte tijd 150.000 kamers van 30 m2, type hotelkamer met eigen douche, toilet en een kookmogelijkheid bijkomen. Voor bijv. €300 per maand. Dan verdwijnen vanzelf huisjesmelkers of missen ouderen met een te groot huis huurinkomsten van inwonende studenten en gaan op zoek naar kleiner wonen. Bouw vervolgens woningen van 60 m2 voor ouderen, zodat ze daadwerkelijk kunnen doorschuiven. Aangezien een ééngezinswoning al gauw 120m2 is, kan je bij dezelfde stikstofbelasting 4 studenten of 2 ouderen tegen 1 gezin van woonruimte voorzien. Hiermee breng je de hele keten in beweging.
En herstart ook de bouw van ouden-van-dagenhuizen, verzorgingshotels of alternatieve woonvormen voor ouderen. Veel ouderen kunnen daar betere zorg krijgen en voelen zich veiliger. Zorg op maat in je eigen huis maakt dat de schaarse verzorgende vooral reistijd kwijt is. Daar moeten de overheden volop aan meewerken en belemmeringen elimineren.
 
Alhoewel ik geen voorstander ben van overheidsmaatregelen (vanaf de 2e wereldoorlog is de woningnood alleen maar toegenomen) moet er wel op korte termijn paal en perk gesteld worden aan het opkopen van woningen door beleggers. Hef morgen nog belasting op inkomsten uit verhuur van woonruimte. Dat verdienmodel verdwijnt echter vanzelf als er voldoende betaalbare woonruimte bijkomt.
 
Met vriendelijke groet,
Jur Knolle.


 


Reageer